Allah Resulü (SAV) şöyle buyurdu: Allah’ın ilk yarattığı şey kalemdir.
Bir gün Hz. Cabir aynı şeyi sordu. O’nun sorusu üzerine de şöyle dedi İnsanlığın Efendisi (SAV): Ya Cabir, Allah’ın ilk yarattığı şey, senin Peygamberinin nurudur.
—
Kendisi Elest Bezmi’nde “Elestü bi Rabbikum?”(Ben sizin Rabbiniz değil miyim?) diye soran Rabbine “Bela” (Evet, Sen bizim Rabbimizsin) dediğini unutan kimi aklıevveller, yukarıda naklettiğim iki hadis-i şerif arasında çelişki olduğunu iddia etiler. Hatta kimileri daha ileri giderek, Allah Resulü’nü (SAV) bir gün söylediğini bir başka gün unutmakla, bu nedenle de aynı soruya farklı zamanlarda farklı cevaplar vermekle itham ettiler.
İnsan ile nisyan (unutmak) kelime olarak aynı kökten gelir. Evet, insan unutur; ama Resulullah kendinden konuşmaz, O vahye muhataptır. Bu nedenle O’nun unutarak çelişkili sözler söylemesi sözkonusu olamaz.
Ortada bir çelişki yok; anlayamama, kavrayamama, bilmeme, hatta inanmama var.
Evet, ilk yaratılan Nun(kalem)’dur. Ve Kalem, Nur-u Muhammedî’dir. İslam bilginleri bunu Cevher-i Ferd ve İlk Akıl olarak da tabir etmişlerdir.
Varlık alemindeki her şey, Yüceler Yücesi Yaratıcı’nın esma ve sıfatlarının tecellilerinden ibarettir. Ve ilk tecelli, Nur-u Muhammedî’dir.
Dahası, varlık aleminde geriye kalan her şey, O Kalem’in yazmasıyla var olmuştur.
Kelâm olan Allah, Kalem olanı yaratmış, geriye kalan her şeyi o Kalem ile yazmıştır.
—
Kelâm’a ve Kalem’e dair yukarıda ifadeye çalıştığımız manalar, elbette ki bugün söz ve konuşma anlamındaki kelam ile yazma anlamındaki kalem ile aynı şey değildir. Ama söz ve yazıyla haşır neşir olmak yine de çok büyük bir mesuliyet, çok büyük titizlik, çok büyük hürmet gerektirir; bir o kadar da emek. Başta kendime, sonra söz söylemeyi ve yazmayı seven dostlara ve şu sözlerimi dinleme, okuma inceliği gösteren herkese söylemek isterim ki; ezberlenmiş ya da bir şekilde öğrenilmiş üç-beş süslü kelime ile söz sarfetmek, kalem oynatmak, hele de kendi zihnî yahut hissi hezeyanlarını kelimelerin sırtına yükleyerek insanların huzuruna çıkmak bir maharet değildir.
Önce başta ilk yaratılan “Kalem”i, Onu yaratan “Kelam”ı bilme yoluna düşmeli. Sözün kudretini anlayabilmek için, kalemin namusunu idrak etmek için söz sultanlarını dinlemeli.
Yunus’a kulak vermeli mesela.
Bakın ne diyor bize çağlar öncesinden:
“Kişi bile söz demini,
Demeye sözün kemini;
Bu cihan cehennemini,
Sekiz cennet ede bir söz.”
—
Gönülde demini almamış her söz, çiğdir.
Sözün güzeli, aşkın ateşinde pişeni, gönülde demini alanı ve sonra kalemden akanıdır.
Ve canlarımız gibi, sözün de sahibi kendimiz değiliz.
Kalemimizin, kelamımızın bu idrakle hayat bulması dileğiyle….
Selahattin Serçe
News
